Η Βίκυ Ξανθοπούλου κατέκτησε για δεύτερη φορά τον τίτλο της «Δασκάλας της Χρονιάς»
«Προσπαθώ να γίνω η ίδια η δασκάλα των ονείρων μου ή καλύτερα των ονείρων των παιδιών» ήταν κάποια από τα λόγια που μοιράστηκε με το womensnews.gr , η Ελληνίδα νηπιαγωγός, Βίκυ Ξανθοπούλου που κατέκτησε για δεύτερη συνεχή χρονιά το διεθνές βραβείο «Global Teachers Award» του Διεθνούς Οργανισμού AKS.
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Η «Δασκάλα της Χρονιάς» Βίκυ Ξανθοπούλου, που υπηρετεί στο δημόσιο διθέσιο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο της Ποταμιάς Θάσου θα παραλάβει και επίσημα το βραβείο της στις 22 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο μιας διαδικτυακής απονομής λόγω των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας.
Το περιοδικό αναγνωστικών εμψυχώσεων «Παίζουμε Βιβλίο;» που η ίδια εμπνεύστηκε και της εξασφάλισε το «εισιτήριο» της νίκης, σε συνδυασμό με την υπέρμετρη αγάπη της για τα παιδιά όλου του κόσμου και τον σεβασμό για τους συναδέλφους της, είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς γιατί είναι εκείνη που άξιζε χωρίς καμιά αμφιβολία την πρώτη θέση στον εν λόγω εκπαιδευτικό διαγωνισμό.
Ποια συναισθήματα υπερτέρησαν μέσα σας, όταν μάθατε ότι και αυτήν τη χρονιά είστε αυτή που κατακτήσατε το διεθνές βραβείο «Global Teachers Award»;
«Για να είμαι ειλικρινής αυτή τη φορά η ανακοίνωση του αποτελέσματος με βρήκε σε μια περίοδο που ήμουν πολύ πιεσμένη. Εννοείται ότι η χαρά και η ικανοποίηση ήταν μεγάλη, αλλά δεν μπόρεσα να το χαρώ απόλυτα και ολοκληρωτικά. Είναι μεγάλη η τιμή να συγκαταλέγομαι στην παγκόσμια λίστα των εκπαιδευτικών που τους απονέμεται το Global Teacher Award από τον παγκόσμιο οργανισμό AKS Education Awards και είναι ελπιδοφόρο να αναγνωρίζεται η προσπάθεια και η προσφορά όλο και περισσότερων εκπαιδευτικών. Η διαδικασία αξιολόγησης κράτησε πολλούς μήνες και πέρασε από διάφορα στάδια»
Τι χρειάζεται να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός για να λαμβάνει συγχρόνως τον θαυμασμό και την αποδοχή και από τους μαθητές αλλά και από τους συναδέλφους του;
«Πιστεύω ότι όταν δίνεις την αλήθεια σου και τον καλύτερό σου εαυτό σε καθετί που κάνεις χωρίς να περιμένεις ότι αυτό θα αναγνωριστεί, αλλά απλά το κάνεις γιατί είσαι εσύ και δεν γίνεται να γίνει αλλιώς, δεν γίνεται να λειτουργήσεις διαφορετικά, σίγουρα τα παιδιά θα νιώσουν ασφάλεια και θα σε εμπιστευτούν να τους ταξιδέψεις σε συναρπαστικά μονοπάτια. Κι όσον αφορά τους συναδέρφους υπάρχει σεβασμός και συνεργασία. Υπηρετούμε έναν κοινό σκοπό κι ένα κοινό όραμα για τους μαθητές μας και το σχολείο μας»
Πώς φανταζόσασταν τη δασκάλα των ονείρων σας, όταν ήσασταν και η ίδια μαθήτρια;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό, δεν θυμάμαι να το είχα σκεφτεί. Είχα την τύχη να έχω άξιους και καλούς δασκάλους. Τώρα όμως που λιγάκι το ξανασκέφτομαι είναι ότι προσπαθώ να γίνω η ίδια η δασκάλα των ονείρων μου ή καλύτερα των ονείρων των παιδιών»
Περιμένατε να σημειώσει τόσο μεγάλη απήχηση η δράση του περιοδικού αναγνωστικών εμψυχώσεων «Παίζουμε βιβλίο;», που δημιουργήσατε η ίδια;
«Το «Παίζουμε βιβλίο;» θα είχε πραγματική απήχηση αν διαδίδονταν οι θεμελιώδεις ιδέες και οι αξίες που το διέπουν. Το ότι έχει διακριθεί και σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε διεθνές είναι σημαντικό μεν, αλλά αν δεν μπορεί να φέρει αλλαγές, όχι μόνο στον μικρόκοσμο τον δικό μου, αλλά σε ένα ευρύτερο περιβάλλον, τότε κάθε διάκριση είναι μάταιη»
Πέρυσι ταξιδέψατε στο Ντουμπάι, προκειμένου να παραλάβετε το βραβείο σας, στο πλαίσιο της τελετής απονομής. Πώς αναμένεται να πραγματοποιηθεί φέτος λόγω των έκτακτων συνθηκών;
«Φέτος η τελετή απονομής θα γινόταν στην Ινδία, που ήταν όνειρο ζωής να ταξιδέψω εκεί και πόσω μάλλον για έναν τέτοιο σκοπό και να συναντηθώ και να ανταλλάξω απόψεις και εμπειρίες με εκπαιδευτικούς στην κυριολεξία από όλον τον κόσμο. Όμως λόγω των συνθηκών η τελετή θα γίνει μέσω της πλατφόρμας Hybrid Virtual και θα μεταδοθεί μέσω live streaming από τη σελίδα του οργανισμού στο Facebook και από το κανάλι του στο YouTube στις 22 Νοεμβρίου. Οπότε με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να το ζήσουμε μαζί»
Με ποιον τρόπο μπορεί η εκπαιδευτική διαδικασία να γίνει πιο ουσιαστική, πιο γόνιμη και αρκετά πιο ευχάριστη;
«Αν ρωτήσεις τα παιδιά αν τους αρέσει το σχολείο, τα περισσότερα θα απαντήσουν αρνητικά. Βλέπουν το σχολείο ως καταναγκασμό και όχι ως απόλαυση. Αντίθετα και καλώς θεωρώ δίνονται με πάθος και με διάθεση σε δραστηριότητες που επιλέγουν εκτός σχολείου. Κι αυτό γιατί πολύ απλά τις επιλέγουν τα ίδια. Αν τα παιδιά συνδιαμορφώνουν με τον εκπαιδευτικό το περιεχόμενο του μαθήματος, σίγουρα αυτό θα τους πρόσφερε ένα ενδιαφέρον και θα τους έδινε κίνητρα μάθησης. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει όχι μόνο την καλή διάθεση του εκπαιδευτικού να δώσει βήμα στα παιδιά, να πιαστεί από τις ιδέες τους, αλλά και επίσημα από το Υπουργείο τη διαμόρφωση ανοικτών και ευέλικτων αναλυτικών προγραμμάτων. Ευτυχώς στο νηπιαγωγείο αυτή είναι η πραγματικότητα και τα παιδιά έχουν χαρά, λαχτάρα και προσμονή να πάνε την επόμενη μέρα στο σχολείο»
Πόσο πρόθυμοι είναι οι σημερινοί εκπαιδευτικοί να μπαίνουν στη θέση των μαθητών τους και να διαμορφώνουν αναλόγως τη στάση απέναντί τους;
«Δεν είναι θέμα προθυμίας η ενσυναίσθηση από τη μεριά των εκπαιδευτικών στους μαθητές. Είναι βασικό κομμάτι του ρόλου μας. Κι αν δεν διαθέτουμε εμείς οι ίδιοι οι δάσκαλοι τις δεξιότητες που θέλουμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά, όπως είναι η ενσυναίσθηση, ο σεβασμός, η αποδοχή, η συνεργασία, η υπευθυνότητα, δεξιότητες ζωής, τότε σίγουρα δεν είμαστε ειλικρινείς απέναντι στα παιδιά και δεν υπηρετούμε τον ρόλο μας»
Αν μπορούσατε να κάνετε μια ευχή για τα παιδιά όλου του κόσμου και να πραγματοποιηθεί την ίδια κιόλας στιγμή, ποια θα ήταν αυτή;
«Να είναι υγιή και να νιώθουν ασφαλή! Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά τον κόσμο που ζωγραφίζουν με τα χρώματά τους!»
