Υπάρχουν πολλά παραδοσιακά φαγητά που με το πέρασμα του χρόνου χάθηκαν και τη θέση τους στο τραπέζι έχουν πάρει άλλα.
Ζούμε σε καιρούς που δυστυχώς η παράδοση έχει «πεθάνει». Όχι για όλους, αφού στα χωριά προσπαθούν με νύχια και με δόντια να τη κρατήσουν ζωντανή.
Η παράδοση δεν είναι μόνο έθιμα, είναι και μαγειρική. Παραδοσιακά φαγητά με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων.
Παραδοσιακά φαγητά, που στα παλιά τα χρόνια ήταν η βασική διατροφή των ανθρώπων και τρεφόντουσαν ολόκληρες οικογένειες.
Εκείνες οι συνταγές εκτός από τη νοστιμιά τους ήταν πλούσιες και σε θρεπτικά συστατικά.
Ποια είναι αυτά τα παραδοσιακά φαγητά που έχουν εξαφανιστεί;
Ίσως κάποιοι από εσάς να τα θυμάστε και να σας φέρνουν μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια. Να έχετε την εικόνα της γιαγιάς σας, μπροστά από τον ξυλόφουρνο ή πάνω από το τσουκάλι να τα μαγειρεύει.
Παρακάτω, θα δείτε ποια είναι αυτά τα ξεχασμένα, από πολλούς, παραδοσιακά φαγητά.
ΜΠΟΜΠΟΤΑ
Η μπομπότα είναι γνωστή και σαν «πίτα των φτωχών». Ήταν η εναλλακτική λύση, αντί του σπάνιου σε δύσκολες περιόδους, αλευριού από σιτάρι.
Στην ουσία πρόκειται για ένα χυλό από καλαμποκάλευρο, αλατισμένο νερό και λάδι, αυγό ή κάποια γέμιση, αν υπήρχε.
ΘΡΕΨΙΝΗ ΚΑΙ ΠΕΤΙΜΕΖΙ
Ως τη δεκαετία του ’60 που δεν υπήρχαν οι πραλίνες φουντουκιού για να αλείφουμε το ψωμί, οι φέτες αλείφονταν με πετιμέζι ή θρεψίνη.
Το πετιμέζι είναι το παχύρευστο προϊόν, που προκύπτει από το μούστο των σταφυλιών. Η θρεψίνη, ήταν μια κρέμα, που λεγόταν σταφιδίνη και προερχόταν από τα σταφύλια.
Αυτό ήταν πλέον το συνηθισμένο κολατσιό των παιδιών τις δεκαετίες του ’50 και του ΄60.
ΖΑΧΑΡΟΨΩΜΟ
Μια φέτα με ψωμί και ζάχαρη ήταν ο πιο γρήγορος και οικονομικός τρόπος να ξεκινήσουν τα παιδιά τη μέρα τους, πριν φύγουν για το σχολείο. Η συνταγή ήταν πολύ απλή: Το ψωμί βρεχόταν ελαφρώς με νερό και πασπαλιζόταν με ζάχαρη.
ΤΣΙΓΑΡΙΔΕΣ
Σε παλαιότερες εποχές, σε κάποιες επαρχίες, κοντά στα Χριστούγεννα, έσφαζαν γουρούνια. Τίποτα από το κρέας δεν πήγαινε χαμένο.
Τα μικρά κομμάτια από ξύγκι που περίσσευαν, έμπαιναν σε καζάνια με νερό και αλάτι και προέκυπταν κομμάτια χοιρινού σαν μπέικον. Αυτά διατηρούνταν μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.
ΜΠΛΟΥΓΟΥΡΙ ΚΑΙ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
Στην ύπαιθρο το μπλουγούρι– γνωστό ως πλιγούρι- και ο τραχανάς ήταν πάντα χειροποίητα. Το πλιγούρι είναι ψιλό δημητριακό από αποξηραμένο σιτάρι.
Ο τραχανάς, ξινός ή γλυκός, είναι το ζυμαρικό φτιαγμένο με αλεύρι και γάλα.
Είμαστε τυχεροί, που αυτά τα δύο χαμένα τρόφιμα, επανήλθαν το τελευταίο διάστημα, ακόμα και στις κουζίνες των μεγάλων σεφ.
ΡΕΒΙΘΟΨΩΜΟ
Τα ρεβίθια στη κατοχή ήταν χρήσιμα ακόμα και για τη παρασκευή υποκατάστατου ροφημάτων, όπως ο καφές. Με το συγκεκριμένο όσπριο και το αλεύρι, φτιαχνόταν και ψωμί. Το λεγόμενο ρεβιθόψωμο, που σε συνδυασμό με αλεύρι και λάδι, γέμιζε το τραπέζι σε εποχές ανέχειας.
