Κι όμως το γυναικείο ξύρισμα έχει τη δική του, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία αξίζει να μάθεις!
Αν κάθε φορά που κόβαμε τα πόδια μας στο ξύρισμα γινόμασταν θέμα στα νέα, δε θα υπήρχε χρόνος για καμία άλλη είδηση. Κι όμως, το 1920, ένα κόψιμο στο πόδι από ξυραφάκι θα μπορούσε να καταλήξει να γίνεται καυτή είδηση όπως αποδεικνύεται από αυτό το απόσπασμα την εφημερίδα Seattle Star.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της συγκεκριμένης εφημερίδας, ένας γιατρός σε νοσοκομείο του Kansas διηγήθηκε την –πρωτοφανή για εκείνη την εποχή – ιστορία μιας φοιτήτριας που εμφανίστηκε στο νοσοκομείο με ένα άσχημο κόψιμο πάνω από τον αστράγαλο.
Όταν τη ρώτησαν τι συνέβη, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι κόπηκε στην προσπάθειά της να ξυρίσει τα πόδια της, σοκάροντας και παραξενεύοντας αναγνώστες και ιατρικό προσωπικό.
Τότε, το να ξυρίζεις τα πόδια σου δεν είχε γίνει ακόμα κανόνας, ήταν οριακά περίεργο. Δε θα αργούσε όμως να έρθει η ώρα που το ξύρισμα θα ήταν σχεδόν υποχρεωτικό.
Τώρα θα μάθουμε πώς αυτό συνέβη χωρίς να το πάρουμε είδηση!
Στις αρχές του 1900, καθώς η πουριτανική, Βικτωριανή εποχή άρχιζε να σβήνει, οι γυναίκες άρχισαν να χαλαρώνουν τους κορσέδες τους. Τα κρινολίνα έδωσαν τη θέση τους στα garconne dresses, οι μακριές φούστες στις midi και τα μανίκια άρχιζαν να κονταίνουν. Οι γυναίκες αποκτούσαν ελευθερίες και οι κινήσεις τους δεν έμπαιναν στο μικροσκόπιο πλέον. Θα έμπαιναν όμως οι… τρίχες τους.
Καθώς όλο τον προηγούμενο καιρό το σώμα ήταν κυρίως καλυμμένο, οι γυναίκες δεν ξυρίζονταν και η γυναικεία τριχοφυΐα για όλους, άνδρες και γυναίκες, ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Κάπου εδώ, το 1915, έρχεται ο κύριος King Camp Gillette (δεν ήταν βασιλιάς, αυτό ήταν το όνομά του) που έφτιαχνε ανδρικά ξυραφάκια, να εκμεταλλευτεί μία απίθανη εμπορική ευκαιρία! Ο κύριος Gillette σκέφτηκε ότι μπορεί να διπλασιάσει το καταναλωτικό κοινό του μαρκετάροντας τα ξυραφάκια του και σε γυναίκες.
Έχοντας τον Τύπο στο πλευρό του, δημιούργησε το πρώτο γυναικείο ξυραφάκι και ξεκίνησε μια καμπάνια προκειμένου να δυσφημίσει τις γυναικείες τρίχες.
Η καμπάνια και οι διαφημίσεις
Ήταν μια καμπάνια δυσφήμισης διότι δεν υπήρχε η αγορά για το προϊόν του και έπρεπε να τη δημιουργήσει. Εκτός του ότι έπρεπε να εκπαιδεύσει τις γυναίκες στο πώς να ξυρίζουν πόδια και μασχάλες, έπρεπε να τους εξηγήσει και τους λόγους για τους οποίους πρέπει να το κάνουν.
Εδώ έρχονται τα νεοσύστατα γυναικεία περιοδικά, όπως το Ηarper’s Bazzar, να βάλουν την… πένα τους ώστε να συνδράμουν την προσπάθεια του Gillette.
Οι διαφημίσεις και τα άρθρα για τα γυναικεία ξυραφάκια και την τριχοφυΐα χρησιμοποιούσαν τις λέξεις «ανεπιθύμητη», «προσβλητική», «αντιαισθητική» αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι οι γυναίκες της καλής κοινωνίας αλλά και καμία γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, δεν θα εμφανίζονταν με τρίχες στις μασχάλες ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο τους σώματός τους.
Αυτό φυσικά λειτούργησε περίφημα, αφού δημιούργησε μια αρνητική εικόνα για την τριχοφυΐα και μάλιστα τη σύνδεσε με το χαμηλό στάτους.
Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Η τριχοφυΐα συνδέθηκε με την καθαριότητα και έγινε taboo, καθώς λέξεις όπως «ντροπή», «ακάθαρτη», «δυσοσμία» και άλλες προστέθηκαν στην καμπάνια ενάντια στις τρίχες.
Η νέα μόδα
Δε φταίει όμως η βιομηχανία της ομορφιάς για αυτό, βοήθησε και η μόδα. Επάνω στα νέα φορέματα που άφηναν περισσότερο δέρμα εκτεθειμένο πάτησε ο κος. Gillette και άλλοι με αποκορύφωμα τη δεκαετία του 20᾽, τα roaring 20’s.
Οι γυναίκες απέκτησαν ακόμη περισσότερες ελευθερίες και άρχισαν να γίνονται μία σπουδαία καταναλωτική δύναμη. Όχι, δεν τους ήρθαν ουρανοκατέβατες, τις διεκδίκησαν και τις κέρδισαν και μάλιστα μπορούσαν πλέον να ψηφίσουν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου εργάστηκαν και έλαβαν πολλά δικαιώματα με ένα από αυτά να είναι το δικαίωμα στο να δείχνουν την επιδερμίδα τους.
Τα φορέματα κόντυναν ακόμα περισσότερο, τα μανίκια εξαφανίστηκαν και γεννήθηκαν οι flappers που σκανδάλιζαν τους άνδρες και σόκαραν τις μεγαλύτερες γυναίκες.
Ήταν κορίτσια ελεύθερα που έδειχναν τα πόδια τους, τα μπράτσα τους, αλλά όχι τις τρίχες τους. Είχε καταστεί σαφές ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν τρίχες και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, οι flappers που έγιναν σύμβολο τρέλας και ελευθερίας έγιναν «σκλάβες» της ομορφιάς. Οι νέες τους ελευθερίες συνδυάστηκαν με ένα μόνιμο άγχος, το ξύρισμα, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η αποτρίχωση δεν ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 20!
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν χαλάουα, οι αρχαίοι Έλληνες ξύριζαν με κοχύλια τις τρίχες τους και στην αρχαία Ινδία έκαναν αποτρίχωση με κλωστή. Οι τρίχες λοιπόν ήταν taboo πάρα πολλά χρόνια. Δεν αφορούσαν όμως μόνο τις γυναίκες, αυτή είναι η διαφορά!
Στην αρχαία Αίγυπτο άνδρες και γυναίκες αφαιρούσαν τις τρίχες τους, το ίδιο και στην αρχαία Ελλάδα και Ινδία. Η διαφορά λοιπόν από την αρχαιότητα στην πιο σύγχρονη ιστορία της αποτρίχωσης, είναι ότι περιορίστηκε μόνο στις γυναίκες.