Ήταν 23 Ιουλίου 1996 όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλων.
Μπορεί να έχουν περάσει 24 χρόνια από το θάνατό της, αλλά συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τις ταινίες της, οι οποίες έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές.
Οι ταινίες της πάντα «έσπαγαν» τα ταμεία. Κάθε της παρουσία στην τηλεόραση ήταν και μία επιτυχία. Ήταν η απόλυτη σταρ που συγκέντρωνε όλα τα βλέμματα απάνω της μόνο και μόνο από την απίστευτη ομορφιά της. Το ταλέντο της αστείρευτο, που σε κάθε ρόλο που της ανατίθεντο έδινε το 100%.
Η αγαπημένη μας Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν αυτό που ονομάζουμε «σταρ του σινεμά» χαρίζοντας μας στιγμές αστείρευτου γέλιου, μέσα από τις κωμωδίες της και στιγμές συγκίνησης μέσα από τις δραματικές ταινίες.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην την θαυμάζει, ακόμα και οι συνάδελφοί της είχαν να πουν τα καλύτερα για εκείνη. Το κοινό την αγάπησε και θα μείνει στη μνήμη μας «ζωντανή» μέσα από τις ταινίες της.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1934 στο Μαρούσι Αττικής από τον Ιωάννη Βουγιουκλάκη, δικηγόρο και πρώην Νομάρχη Αρκαδίας και την Αιμιλία Κουμουνδούρου.
Η οικογένειά της κατάγεται από το χωριό Λάγια της Μάνης. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής ο πατέρας της ήταν νομάρχης, διορισμένος από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου και δολοφονήθηκε το 1943 από μέλη του ΕΛΑΣ. Ο θάνατος του πατέρα της της στοίχισε πολύ, δεν είχε την πατρική στοργή και η μητέρα της ανέλαβε μόνη της υπό δύσκολες συνθήκες να μεγαλώσει τα τρία παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη.
ΚΑΡΙΕΡΑ
Το 1952 έδωσε κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια μετά με «Λίαν Καλώς», χάνοντας το Αριστείο λόγω της αυστηρής βαθμολόγησης του Δημήτρη Χορν.
Η καριέρα της στο θέατρο ξεκίνησε πριν αποφοιτήσει από την Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στον πρώτο της θεατρικό ρόλο υποδύθηκε τη «Λουιζόν» στο έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου το 1953, ενώ η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία «Το ποντικάκι» το 1954.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της στη Δραματική Σχολή συμμετείχε χωρίς επίσημη άδεια της Σχολής στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», όπου κλήθηκε να αντικαταστήσει εκτάκτως την Άννα Συνοδινού αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Έκτοτε η καριέρα της εκτοξεύτηκε στα ύψη, αφού συμμετείχε σε 19 ταινίες της Φίνος Φιλμ και η αποδοχή της από το κοινό μαζί με τις τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες την καθιέρωσαν σαν την «Εθνική Σταρ».
Οι πιο γνωστές της ταινίες ήταν: «Το ποντικάκι», η οποία ήταν η πρώτη της ταινία, «Η μουσίτσα», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η ζαβολιάρα», «Το κλωτσοσκούφι», « Η Μανταλένα», «Χτυποκάρδια στο ταμείο», «Το δόλωμα», «Το κορίτσι του λούνα παρκ», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Διπλοπενιές», «Το πιο λαμπρό αστέρι», «Η αρχόντισσα και ο αλήτης», «Η αγάπη μας», « Η νεράιδα και το παληκάρι» και άλλες πολλές που λατρεύτηταν από το τηλεοπτικό κοινό.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ
Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στην Δραματική Σχολή, ο οποίος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της ζωής της.
Οι δυο τους πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975 οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε έναν δεύτερο γάμο. Παντρεύτηκε έπειτα από πέντε χρόνια σχέσης τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη στις 25 Ιανουαρίου 1982, ωστόσο ο γάμος αυτός δεν κράτησε πολύ κι έμεινε μυστικός ακόμα και χρόνια μετά τη λήξη του.
Παρ’όλα αυτά, αυτό δεν την πτόησε, αφού στη παράσταση «Εβίτα» τη περίοδο 1981-1982, γνώρισε το Βλάσση Μπονάτσο, η σχέση με τον οποίο διήρκεσε από τον Απρίλιο του 1982 μέχρι το Δεκέμβριο του 1987.
Ο τελευταίος σύντροφος της ζωής της, ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος για οχτώ χρόνια από το 1988 μέχρι το 1996.
ΘΑΝΑΤΟΣ
Στις 23 Ιουλίου του 1996, η αγαπημένη ηθοποιός, μετά από δύο μήνες νοσηλείας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, έχασε τη μάχη με το καρκίνο στο συκώτι. Ακολούθησε διήμερο λαϊκό προσκύνημα της σορού της στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών.
Στις 24 Ιουλίου 1996, εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και πλήθους κόσμου, που έδωσε στην κηδεία τη μορφή λαϊκού προσκυνήματος.